Verken het historisch centrum van Ancona, waar de zon over zee opkomt en ondergaat
Toen in de 4e eeuw voor Christus een kleine groep Grieken, nadat ze Syracuse hadden verlaten om de Adriatische kust te gaan verkennen, sprakeloos achterbleven voor het prachtige Kaap Conero, met zijn natuurlijk golvende hellingen, was het tweede wat ze dachten te doen (de eerste was hoogstwaarschijnlijk een verfrissend bad in het kristalheldere water) een stad te stichten. En zo werd Ancona geboren, tegenwoordig de regionale hoofdstad, wier naam in het Grieks (Ankon) elleboog betekent.
Die kleine groep Grieken, behorend tot het geslacht van de Doriërs, dacht dat het goed zou zijn om de hele structuur van het nieuwe stedelijke centrum op te zetten alsof het een acropolis is, ontworpen om vooral vanaf zee gewaardeerd te worden. Het lijdt daarom geen twijfel dat een van het mooiste zicht op Ancona wordt genoten door degenen die van zee aankomen door er aan te meren.
Als het weer goed is en het klimaat mild, kun je de ervaring niet missen om je richtingsgevoel in de war te brengen, terwijl je kijkt naar de zon die in het oosten ondergaat. In werkelijkheid is dit natuurlijk niet het geval, het is een optisch effect vanwege de geografische ligging van de stad en haar structuur. Maar terwijl je daar bent, voor die bal van vuur die neerdaalt op de zee totdat de zon de zee ontmoet en erin verdwijnt, probeer de aardrijkskunde en astronomie te vergeten, laat je vangen door een wonderbaarlijke betovering der natuur.
Maar wees voorzichtig, want het fenomeen is vanuit slechts twee punten zichtbaar: de eerste is de kathedraal, op de Guasco heuvel; de tweede de oude vuurtoren, op de top van de Kapucijnenheuvel.
Om ze te bereiken, is het de moeite waard om een stukje te wandelen terwijl je stiekem het historische hart van de stad binnensluipt. Als je door steegjes, onder bogen en tussen zuilen loopt, heb je eerst het gevoel alsof je verdwaald bent in een kronkel van Venetië, dan dat je in het oude Rome bent beland, dan dat je de gouden eeuw van de Renaissance beleeft en tenslotte dat je terug bent in tijd tot de Middeleeuwen.
In feite presenteert Ancona een mix van architecturale stijlen om je hoofd te doen tollen, vanwege zijn meerdere verledens. De route van het gotische Venetië omvat bijvoorbeeld Via della Loggia met de Loggia dei Mercanti, de kerk van San Francesco alle Scale en die van Sant’Agostino; terwijl de Romeinse aanwezigheid imposant blijkt uit de muren van de boog van Trajanus en het amfitheater. Wat de Middeleeuwen betreft, we vinden het in de architectuur van het Palazzo del Senato en Palazzo degli Anziani, evenals in Santa Maria della Piazza. Er moet dan een aparte discussie worden gevoerd over Luigi Vanvitelli, die de Lazzaretto, de Clementine boog en de gevel van de kerk van de Gesù voor de Dorische stad heeft gebouwd. Je dorst lessen bij de Tredici Cannelle fontein, lokale specialiteiten proeven in Bontà delle Marche en een bezoek brengen aan het Nationaal Archeologisch Museum (in het Palazzo Ferretti). Bij zonsondergang kun je rustig de kathedraal of de oude vuurtoren bereiken. En denk aan niets anders, om zo één te worden met de zon, met de zee en met wat je omringt.